ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΧΗ (ΠΖ) ΘΩΜΑ ΝΙΚΗΤΑ
Γεννήθηκε στο χωριό Μαγούλα Καρδίτσας το 1890.
Τον Οκτώβριο του 1911 στρατεύθηκε ως Δεκανέας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και μετά την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στη Θεσσαλονίκη, του απονέμουν για τη δράση του το Μετάλλιο Πολεμικής Ανδρείας και τον προάγουν στο βαθμό του Λοχία.
Μονιμοποιήθηκε στο Στρατό το 1917 και προήχθη σε Ανθυπολοχαγό (ΠΖ) την 25 Δεκ 1917, σε Υπολοχαγό το 1919, σε Λοχαγό το 1923, σε Ταγματάρχη το 1934 και σε Αντισυνταγματάρχη το 1940. Ήταν απόφοιτος Γυμνασίου.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, στην Μικρασιατική εκστρατεία με το 46ο Σύνταγμα Πεζικού και αργότερα με το 42ο υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Ενώ ο Ελληνικός Στρατός υποχωρεί, ο Νικήτας- χάρη στις στρατηγικές του ικανότητες και την ψυχραιμία του σώζει το 46ο ΣΠΖ από βέβαιη αιχμαλωσία.
Στις 18 Οκτ. 1940 αναλαμβάνει τη Διοίκηση του 3ου Τάγματος- μετέπειτα γνωστό ως το «Θρυλικό Απόσπασμα της Πίνδου»- του 51ου Συντάγματος υπό τον Ανχη Κωνσταντίνο Δαβάκη και το οδηγεί στον κεντρικό τομέα της Πίνδου. Με αυτό πολεμάει τους εχθρούς κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τις άριστες στρατηγικές του ικανότητες τις δείχνει για μία ακόμη φορά στο Ύψωμα Μούκα που κατορθώνει την ανακατάληψή του, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες του με πατριωτικές κραυγές και εκκλήσεις. Πάνω στη μάχη, προσπαθώντας όρθιος και ακάλυπτος να τοποθετήσει δύο πολυβόλα στη κορυφογραμμή, τραυματίζεται σοβαρά στο δεξί του χέρι με διαμπερές τραύμα. Αποκρύπτοντας τον τραυματισμό του από τους στρατιώτες του, συνέχισε τον αγώνα. Νηστικός και άυπνος για τρεις μέρες, μαχόταν τραυματισμένος για πέντε ώρες, κάτω από ραγδαία βροχή και τσουχτερό κρύο. Μετά το πέρας της Μάχης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Κοζάνης, όπου και ανάρρωσε. Για τη νίκη του αυτή τιμήθηκε με το «Χρυσό Αριστείο Ανδρείας» και προήχθη σε Αντισυνταγματάρχη.
Αφού θεραπεύτηκε, ζήτησε ο ίδιος να τοποθετηθεί και πάλι στα σύνορα. Έτσι το Δεκέμβριο του 1940 βρίσκεται στα Οχυρά Ρούπελ και αναλαμβάνει τη διοίκηση του υποτομέα Ρουπέσκο. Το πρωί της 6ης Απριλίου 1941, οι Γερμανοί κηρύττουν τον πόλεμο στην Ελλάδα. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων τους βρίσκεται στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και επιτίθεται κατά των Οχυρών. Αν και οι επιθέσεις των Γερμανών είναι λυσσώδεις, με βαρύ πυροβολικό, άρματα μάχης και μεγάλο αριθμό αεροπλάνων, τα περισσότερα Οχυρά μένουν απόρθητα. Απόρθητο μένει και το Οχυρό Ρουπέσκο. Ο Άνχης Νικήτας βγαίνει από το χαράκωμα και πότε όρθιος, πότε σερνόμενος στο έδαφος, εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Εκεί, τον βρίσκει ένα βλήμα πυροβόλου και τον τραυματίζει θανάσιμα.
Τον Ήρωα Ανχη Θωμά Νικήτα η Ελλάδα τίμησε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας μετά Αστερίσκου(1-1-1922), με δύο Χρυσά Αριστεία Ανδρείας (172/41 ΕΔΥΣ, 350/46 ΕΔΥΣ), με την μετά θάνατο προαγωγή του σε Συνταγματάρχη, με τα μετάλλια Ελληνοτουρκικού Πολέμου (25-3-1914),μετάλλιο Ελληνοβουλγαρικού Πολέμου (25-3-1914), Στρατιωτικής Αξίας Δ΄ Τάξεως (8-3-1918), Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως(8-6-1918), Αργυρό Σταυρό Β΄ Τάγματος Γεωργίου του Α΄(26-4-1922), Μετάλλιο Νίκης (10-10-1922),Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄Τάξεως, Χρυσό Σταυρό του Β΄ Τάγματος του Φοίνικα (198/36), το Σταυρό του Ταξιάρχη Γεωργίου του Α΄ μετά Ξιφών (549/47 ΕΔΥΣ), καθώς και με την ονομασία του Στρατοπέδου του Κ.Ε.Σ.Ν, που εδρεύει στην Καρδίτσα ως «Σχη Θωμά Νικήτα (ή Μούντζια) το 2005.