ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΚΗ
Ο Ιωάννης Αλεξάκης του Σωτηρίου, γεννήθηκε στο χ. Έξω Ποταμοί του νομού Λασιθίου στις 13 Νοε 1885.
Το 1907, ενώ είχε τελειώσει τις γυμνασιακές του σπουδές, κατετάγη στο Τάγμα Ηρακλείου και το 1910 ενώ είχε το βαθμό του Λοχία εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών. Ήταν αρχηγός τάξεως και το 1912 ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Προήχθη σε Υπολοχαγός το 1913, Λοχαγός το 1915, Ταγματάρχης το 1917, Αντισυνταγματάρχης το 1923, Συνταγματάρχης το 1927, Υποστράτηγος το 1935, Αντιστράτηγος το 1937.
Έλαβε μέρος στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο (μάχες: Αικατερίνης, Γιαννιτσών, Θεσ/κης, Χαλκιδικής), στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο (μάχες: υψ. 605, Λαχανά, υψ. 1378), στον Α΄ΠΠ (μέτωπο Β. Ηπείρου, Μάχη Σκρα), στη Μικρασιατική εκστρατεία (προέλαση προς Σαγγάριο, μάχη Καρα Μπουγιου Ρουκλού Νταγ).
Είχε τραυματισθεί σε 4 μάχες, την 21ην Ιουνίου 1913 στην μάχη του Λαχανα (τραύμα του αριστερού βραχίονος), και πέραν της Κρέσνας προ της Άνω Τζουμαγιάς την 12ην Ιουλίου 1913, στην μάχη της Άνω Τσουμαγιάς (τραύμα διαμπερές του στήθους) και την 1ην Ιουλίου 1921 στην μάχην του Καρα Μπουγιου Ρουκλου Νταγ, ανατολικώς του Κιουαχείας (τραύμα διά χειροβομβίδος εις στην αριστεράν χαρειάν).
Αντισυνταγματάρχης απεστάλη στη Γαλλία για εκπαίδευση και συμμετείχε στις εκπαιδεύσεις των συνταγματαρχών και στρατηγών επί ένα έτος (1924), στις Βερσαλλίες, στις Colmar και Verdun και σε ασκήσεις του Γαλλικού Στρατού στα Στρδα Valdahon και Mally. ΄Επειτα φοίτησε στην Αθήνα στο πρώτον ιδρυθέν υπό Γάλλους εκπαιδευτάς Ανωτέραν Σχολήν Πολέμου (1925-26) και στο Κέντρο Τακτικών Σπουδών Πυροβολικού.
Συνταγματάρχης διετέλεσε ως Διευθυντής Πεζικού εις το Υπουργείον των Στρατιωτικών (1931-1932) και Φρούραρχος Αθηνών, έπειτα Αρχηγός του Πεζικού εις τις Ιην Μεραρχία Λαρίσης, 9ην Κοζάνη και 5ην Κρήτη και διοίκησεν διαδοχικά τις Μεραρχίες αυτές (1932 έως 1935).
Υποστράτηγος διετέλεσε ως Πρόεδρος της Ανωτάτης του Στρατού Επιτροπής Προμηθειών (1936), έπειτα στο Γενικό Επιτελείο στο Γραφείο Συντάξεως της Ιστορίας του Στρατού (1936-37) και εκείθεν αποστρατεύθηκε Αντιστράτηγος (21-7-1937), στην ηλικία 51 ετών.
Αποστρατεύτηκε το 1937 λόγω κλονισμού της υγείας του από τα τραύματα που έφερε από τις μάχες.
Κατά τον Β΄ΠΠ ανακλήθηκε από την αποστρατεία του και τοποθετήθηκε Στρατιωτικός Διοικητής της Κρήτης όπου πραγματοποίησε επιστρατεύσεις, επιτάξεις κλπ συνεισφέροντας με αυτό τον τρόπο στην άμυνα της νήσου. Στην κατοχή συνελήφθη (1942) αφέθηκε ελεύθερος και συνελήφθη για δεύτερη φορά (1944) όποτε και δραπέτευσε.
Ήταν απόφοιτος της Νομικής και ιστορικός συγγραφέας με πλούσιο συγγραφικό έργο και μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων σε εφημερίδες και περιοδικά, επίσης είχε έντονη κοινωνική δράση με συμμετοχή σε μεγάλο αριθμό συλλόγων και σωματείων.
Είχε τιμηθεί με 22 παράσημα και πολεμικά μετάλλια ελληνικά και συμμάχων, εκ των οποίων ανώτερο ο Σταυρός των Ανωτέρων Ταξιαρχών μετά Ξιφών.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 24 Μαΐου 1980 και κηδεύτηκε την επομένη στο Ηράκλειο. Μετά τον θάνατό του οι παρακάτω Δήμοι έδωσαν το όνομά του σε δρόμους: Δήμος Αγίου Νικολάου Λασιθίου, Δήμος Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου (σημερινός Δήμος Μινώα Πεδιάδος), Δήμος Αρναίας Χαλκιδικής (σημερινός Δήμος Αριστοτέλη), Δήμος Ηρακλείου Κρήτης. Επίσης υπάρχουν προτομές του στο χωριό Έξω Ποταμοί Λασιθίου Κρήτης και στο Ηράκλειο Κρήτης.